Η άνοδος του Εθνικοσοσιαλισμού στην Ευρώπη. Το γαλλικό και το ελληνικό παράδειγμα. Παράρτημα

Η οργάνωση του NSDAP

 

Εταιρεία της Θούλης
 

Τεύχος του περιοδικού Χρυσή Αυγή από τη δεκαετία του '80, Προσοχή στο παλαιό σύμβολο

Ομιλία του Μιχαλολιάκου κάτω από το παλιό σήμα. το βασικό σύμβολο της «Χρυσής Αυγής» πριν την καταχρηστική προβολή του αρχαιοελληνικού μαίανδρου ήταν το «Wolfsangel», ένα από τα βασικά ναζιστικά σύμβολα που δημιούργησε ο γενικός αρχηγός των SS Heinrich Himmler για να χρησιμοποιηθεί ως σύμβολο της μυστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης «Werwolf».

Ναζιστικό Καπέλο με Wolfsangel

Αποσπάσματα από το περιοδικό της Χρυσής Αυγής στη δεκαετία του '80

 Το ίδιο

Το κάστρο του Βέλβεσπρουγκ όπου έκαναν τελετές τα ss

Το σύμβολο του μαύρου Ήλιου, απόκρυφου ναζιστικού συμβόλου στο κάστρο του Βέλβεσπρουγκ

Δακτυλίδι των ss

Ο επικεφαλής των ss ο Χάϊνριχ Χίμλερ

Ι. Εισαγωγή 

Ένα φάντασμα πλανάται στην Ευρώπη, το φάντασμα του εθνικοσοσιαλισμού. Εν έτει 2012 ο φασισμός επιστρέφει στη Γηραιά Ήπειρο. Άραγε, αποκλειστικός υπεύθυνος για την αναβίωση τέτοιων απεχθών ιδεολογημάτων, καταδικασμένων στη συνείδηση των Ευρωπαίων, είναι η οικονομική κρίση –ή- υπάρχουν βαθύτερα αίτια; Κατά πόσον απειλείται η Δημοκρατία πανευρωπαϊκά; Πως απλώνεται το δίχτυ του εθνικοσοσιαλιστικού εξτρεμισμού πέραν του κοινοβουλευτισμού; Με βάση το ελληνικό και το γαλλικό παράδειγμα θα επιχειρήσουμε να δώσουμε απαντήσεις στα παραπάνω ακανθώδη ερωτήματα. Επιπρόσθετα, θα υπάρξει παράρτημα για τον πυρήνα της εθνικοσοσιαλιστικής θεωρίας, καθώς και φωτογραφίες.

II. Φταίει μόνο η οικονομική κρίση για την άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού σε Γαλλία και Ελλάδα;

Αναμφίβολα η οικονομική κρίση έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην άνθηση της εθνικοσοσιαλιστικής ρητορικής σε Ελλάδα και Γαλλία. Όμως, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που έχουν συμβάλλει στην εξάπλωσή της.  

Η πρωτόγνωρη ύφεση των ευρωπαϊκών οικονομιών έχει καταστήσει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες ευάλωτες στις πάσης φύσεως εναλλακτικές, σωτηριολογικού τύπου, λύσεις. Ειδικά στη Γαλλία, ο χώρος για την ανάπτυξη του Εθνικού Μετώπου του Λεπέν είχε ανοίξει εδώ και αρκετά χρόνια. Η Γαλλία του διαφωτισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της προοδευτικής διανόησης, των υπαρξιστών φιλοσόφων απέκτησε, από το πουθενά, ένα ισχυρό ακροδεξιό ρεύμα που μετουσιώθηκε στο Εθνικό Μέτωπο, λαμβάνοντας, μάλιστα, εθνικοσοσιαλίζουσες τάσεις. Ή, μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα;

Από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου άρχισαν να συρρέουν στη μητροπολιτική Γαλλία πλήθος μεταναστών, αρχικά από τις αποικίες, και αργότερα από ισλαμικά, κυρίως, κράτη. Η γαλλική μεταναστευτική πολιτική συνίσταται στην ατομική αφομοίωση των μεταναστών σε μία κυρίαρχη εθνική κουλτούρα (Κολοβός, 2008: 159) που περιλαμβάνει την αποδοχή του Συντάγματος, των νόμων και των πολιτικών κανόνων. Επιπρόσθετα, η Γαλλία ακολουθεί πολιτική ανοικτής υπηκοότητας βασισμένη στην αρχή του jus soli (δίκαιου του εδάφους, σύμφωνα με το οποίο τα παιδιά που γεννιούνται σε γαλλικό έδαφος θεωρούνται, αυτομάτως, γάλλοι πολίτες). Με αυτόν τον τρόπο αφήνει τις εθνοτικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις στη σφαίρα του προσωπικού κόσμου. Το δυστύχημα είναι ό,τι ειδικά οι μουσουλμάνοι μετανάστες δεν αρκούνται σε προσωπικές εκφράσεις της θρησκευτικότητάς τους, αλλά διεκδικούν συγκεκριμένες δημόσιες παραχωρήσεις όπως την ανέγερση τζαμιών, την απονομή δικαιοσύνης σύμφωνα με τη Σαρία, την καθορισμένη αμφίεση των γυναικών τους, και άλλα. Όλα αυτά, με την ταυτόχρονη ανάδειξη του ισλαμικού φονταμενταλισμού και της τρομοκρατίας, δείχνουν τάσεις εξασθένησης της κοινωνικής συνοχής ενώ ευνοούν την ανάπτυξη ακροδεξιών αντισωμάτων. Ο Λεπέν είχε διαγνώσει το πρόβλημα ήδη από τη δεκαετία του ’80 και επένδυε σε αυτό. Το 2002 βρέθηκε μία ανάσα από τον γαλλικό προεδρικό θώκο περνώντας στον 2^ο γύρο. Το 2012 η κόρη του Μαρί Λεπέν πήρε, το διόλου ευκαταφρόνητο, ποσοστό του 18%. Στο μεσοδιάστημα, τα γεγονότα του 2005 με την εξέγερση, πρώτιστα των μουσουλμάνων ανέργων, δείχνουν να δικαιώνουν την οικογένεια Λεπέν.  Πάντως, η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η Μαρί Λεπέν επικεντρώνεται στην Οικονομία και την αυξανόμενη ανεργία προς άγραν ψήφων. Άλλωστε, πρόκειται για θέματα της καυτής επικαιρότητας, τα οποία πουλάνε στην κοινή γνώμη.

Στην Ελλάδα, τώρα, το φαινόμενο Χρυσή Αυγή δεν είναι νέο. Απλώς το νεοναζιστικό μόρφωμα κινούνταν στην αφάνεια για δεκαετίες (ιδρύθηκε αρχικά το 1980 και επανιδρύθηκε στις αρχές του ’90). Ο λόγος είναι ότι στη μεταπολιτευτική Ελλάδα η άλλοτε κυρίαρχη εθνικοφροσύνη παραμερίστηκε από μία «προοδευτική δημοκρατική κουλτούρα (Βούλγαρης, 2008: 75). Στα πλαίσια της νέας διακυβέρνησης της χώρας από τη λεγόμενη «Γενιά του Πολυτεχνείου»  αναπτύχθηκαν οι τέχνες, τα γράμματα και ο πολιτισμός μέσα σε ένα ουμανιστικό πλαίσιο. Δυστυχώς, ταυτόχρονα, ανδρώθηκε και μία γενιά διεφθαρμένων πολιτικών, οι οποίοι έδρασαν με γνώμονα τα δικά τους οικονομικά οφέλη, εκμεταλλευόμενοι τη δημοκρατική ελευθερία. Επιπλέον, από τη δεκαετία του ’90 ξεκίνησε ένα έντονο μεταναστευτικό ρεύμα, που τα πρώτα χρόνια προέρχονταν από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Εν όψει των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, αλλά και των αυξανόμενων πολεμικών συγκρούσεων σε Αφρική και Ασία, οι οποίες είτε υποδαυλίζονταν από τη Δύση, είτε υπήρξαν απότοκα της αμερικανικής «εξαγωγής δημοκρατίας», άρχισαν να καταφθάνουν στη χώρα μας νέα κύματα μεταναστών, που προέρχονταν από εκείνες τις περιοχές. 

Το Ελληνικό κράτος δεν είχε προβλέψει αυτό το μαζικό κύμα μετανάστευσης, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τεράστια προβλήματα από την ανυπαρξία κρατικής μεταναστευτικής πολιτικής. Ο ελλαδικός χώρος δέχθηκε σε διάστημα λιγότερο των 20 ετών εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν πληθυσμοί με διαφορετική ψυχοσύνθεση και κουλτούρα. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα πρώτο πολιτισμικό σοκ, το οποίο συνετέλεσε στην εκλογική άνοδο του ακροδεξιού λαϊκιστικού μορφώματος του ΛΑ.Ο.Σ από το 2004 και μετά.

Το έτος 2010, με την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο και τα απανωτά οικονομικά σκάνδαλα, σε συνδυασμό με την αυξημένη εγκληματικότητα γηγενών τε και αλλοδαπών, αποτελεί χρονιά ορόσημο για τη Χρυσή Αυγή, η οποία κέρδισε μία έδρα δημοτικού συμβούλου στο Δήμο Αθηναίων. Τα στελέχη της στόχευσαν στο θυμικό του κόσμου, βγάζοντας στην επιφάνεια τα πλέον πρωτόγονα ένστικτα, επιδιώκοντας να φέρουν το μίσος και τη μισαλλοδοξία σε σημείο βρασμού. Την επόμενη χρονιά, με μία έξυπνη κίνησή τους, επικεντρώθηκαν στη φτώχεια, την ανέχεια, την ανεργία, μα προπαντός εστίασαν στην πολιτική διαφθορά, ταυτίζοντας αριστοτεχνικά τη «Γενιά του Πολυτεχνείου» με τους απατεώνες πολιτικούς. Το έδαφος είχε προλειανθεί για χρόνια, το σκηνικό είχε στηθεί, η Χρυσή Αυγή δήλωσε παρούσα, επιδεικνύοντας μία εκπληκτική προσαρμογή στα νέα δεδομένα πιάνοντας το σφυγμό της εποχής. Ήταν ένας έξυπνος τρόπος με σκοπό να αποδείξουν τη «νεωτερικότητά» τους (Winkler, 2011: 232), όπως είχε πράξει στο μεσοπόλεμο το NSDAP.

III. Εξωκοινοβουλευτικές δράσεις των ακροδεξιών

Παράλληλα με την κοινοβουλευτική τους παρουσία, τα εθνικοσοσιαλιστικά μορφώματα έχουν συστήσει ένα καλά οργανωμένο δίκτυο πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού ακτιβισμού, τόσο στο διαδίκτυο όσο και στην κοινωνία. Σε αυτό συμμετέχουν και οργανώσεις που προέρχονται από εξωκοινοβουλευτικά σκληροπυρηνικά ναζιστικά κινήματα. Προχωρούν σε καταλήψεις, αντίστοιχες των ακροαριστερών, όπως στη Ιταλία το CasaPound σε κτήριο στο λόφο Εσκουιλίνο στη Ρώμη, ή, στη Γαλλία που τον περασμένο Οκτώβριο εθνικιστές της Génération Identitaire κατέλαβαν συμβολικά το υπό ανέγερση τζαμί στο Πουατιέ για τη συμπλήρωση 1300 ετών από τη μάχη στο Πουατιέ (732 μ.Χ). Στην Ουγγαρία (Jobbik) και την Ελλάδα προβαίνουν σε κινητοποιήσεις μέσω επιτροπών κατοίκων και συγκροτήσεως άτυπων πολιτοφυλακών για την πάταξη της εγκληματικότητας των Ρομά (Ουγγαρία) και των αλλοδαπών (Ελλάδα, Άγιος Παντελεήμονας Αχαρνών). Στη χώρα μας η Χρυσή Αυγή προχωρά σε διανομή τροφίμων, κλινοσκεπασμάτων και ιατρικής περίθαλψης (Γιατροί με σύνορα) μόνο σε Έλληνες, εκμεταλλευόμενη την ανθρωπιστική κρίση, ενώ μέλη της εξυπηρετούν ηλικιωμένους συμπολίτες μας εν είδει αυτόκλητης προστασίας. Ταυτόχρονα, παρατηρούνται προπηλακισμοί, εμπρησμοί και ξυλοδαρμοί από «ανώνυμους» κατά των μεταναστών, νομίμων και μη.

IV. Ο βαθμός απειλής της Δημοκρατίας σε Ελλάδα και Γαλλία

Η δυναμική επανεμφάνιση του ναζιστικού ολοκληρωτισμού (με το προσωπείο του πατριωτισμού), τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γαλλία, απειλεί να τινάξει στον αέρα τα δημοκρατικά τους πολιτεύματα. Η Γαλλία, καίτοι χώρα με ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την κουλτούρα της ανεκτικότητας στη διαφορετικότητα, αντιμετωπίζει την επέλαση του Εθνικού Μετώπου εδώ και αρκετά χρόνια. Εκείνο το οποίο καθιστά περισσότερο επικίνδυνο το εν λόγω κόμμα είναι η αναπροσαρμογή των θέσεών του. Συγκεκριμένα, η Μαρί Λεπέν, διάδοχος του πατέρα της στην ηγεσία, έχει επαναπροσδιορίσει τη ρητορική της, ρίχνοντας τους επιθετικούς τόνους του παρελθόντος. Με άλλα λόγια ακολουθεί τη στάση ενός μετριοπαθούς κόμματος. Η κριτική της στρέφεται, κυρίως, στον τρόπο οικοδόμησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον οποίο απορρίπτει, προτάσσοντας, παράλληλα, την «Ευρώπη των Εθνών» (Λεπέν, 6/12/12: http://infognomonpolitics.blogspot.gr). Τυχόν άνοδός της στην εξουσία, σε συνδυασμό με τη λήψη ρατσιστικών μέτρων, θα φέρει σε αναταραχή τη γαλλική κοινωνία, ξεσηκώνοντας τους μετανάστες. Ίσως να το επιδιώξει ώστε να έχει το ελεύθερο να δράσει κατασταλτικά, επαναφέροντας έτσι την ακραία φρασεολογία του Λεπέν από άλλη πόρτα.

Στην Ελλάδα, τώρα, η κατάσταση δείχνει περισσότερο επικίνδυνη, δεδομένου ότι η Χρυσή Αυγή δεν αποτελεί απλώς άλλο ένα δημαγωγικό ψευτοπατριωτικό μόρφωμα. Το κόμμα του Μιχαλολιάκου είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση του NSDAP. Βεβαίως, τα τελευταία χρόνια δείχνει να έχει κάνει στροφή ώστε να εκπροσωπήσει στο σύνολό του το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα (αν και η βάση της ιδεολογίας του ουδεμία σχέση έχει με τον εν Ελλάδι εθνικισμό που εκπορεύεται από τα γραπτά του Ίωνος Δραγούμη). Ταυτόχρονα, επιχειρεί να ενδυναμώσει τις σχέσεις του με την Εκκλησία (και εδώ δεν υπάρχουν κοινά καθόσον έχει παγανιστικές επιρροές), τα απομεινάρια των βασιλικών και των νοσταλγών της επταετίας, ενώ προτάσσει στο κήρυγμά του την πραγμάτωση της «Μεγάλης Ιδέας». Προκειμένου, λοιπόν, να μην ξυπνούν εφιαλτικές μνήμες ενδύονται -με επιτυχία θα έλεγα- τον πατριωτικό μανδύα. Άλλωστε το πατριωτικό αίσθημα στην Ελλάδα είναι ριζωμένο βαθειά, αποτελώντας ένα άριστο πεδίο εκμετάλλευσης για κάθε επίδοξο "Εθνοσωτήρα" κάλπικης κοπής (τα ίδια φαινόμενα παρατηρούνται και από την άλλη πλευρά του πολιτικού χάρτη).

Επομένως, τόσο η δομή του όσο και ο πυρήνας της ιδεολογίας της Χρυσής Αυγής είναι καθαρά εθνικοσοσιαλιστικής υφής, άρα αυτομάτως ξένης προς τη ελληνική ιδιοσυγκρασία. Κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας πλήθος άρθρων και δημοσιεύσεων μελών του κόμματος, τα οποία υμνούν τον Χίτλερ και το ναζισμό, συγκρίνοντάς τον, μάλιστα, με το σύστημα της αρχαίας Σπάρτης (κορυφαίο λάθος ιστορικού αναχρονισμού, το οποίο διαιωνίζεται σκοπίμως). Επίσης, στις γιορτές νεολαίας ο ναζιστικός χαιρετισμός θεωρείται ως κάτι φυσιολογικό επειδή συμβολίζει τον αρχαιοελληνικό χαιρετισμό στον Ήλιο, όπως ισχυρίζονται. Ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος τον χρησιμοποίησε στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Αθηναίων. Το ίδιο έπραξε και σε πρόσφατη ομιλία του σε μέλη και φίλους του κόμματός του. Αυτοί είναι οι νοσταλγοί του αποκρυφιστή Χίτλερ, οι οποίοι ενώ από τη μία αρνούνται δημοσίως τη χρήση βίας, από την άλλη δεν διστάζουν να τη χρησιμοποιήσουν με την πρώτη ευκαιρία, όπως στο τηλεοπτικό πλατό του Αντέννα με το περιβόητο χαστούκι του Κασιδιάρη. Να σημειώσουμε επίσης ότι πρώην δικοί τους είναι οι αμετανόητοι εθνικοσοσιαλιστές του Μαύρου Κρίνου, του Άρματος Ελλάς, του Ριστοράντε Βερόνα και άλλων που συνιστούν ένα εξτρεμιστικό εξωκοινοβουλευτικό τόξο. Επιπλέον, το γνωστό σύνθημα για τη Βουλή (Να καεί να καεί το  μπ...... η Βουλή) προέρχεται από τη Χρυσή Αυγή, ενώ οι ίδιοι έχουν εκφραστεί, επανειλημμένως, με αηδία για την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται. Η ρητορική μίσους τους περιλαμβάνει μία διευρυμένη γκάμα από την εναντίωση στην Ευρώπη, στις τράπεζες, στις πολυεθνικές, στους Εβραίους, έως την κλασσική πολεμική τους κατά των μεταναστών, των γειτονικών λαών και της φυλετικής ανωτερότητας των λευκών. Κι όμως! Αυτό το κόμμα βρίσκεται στις δημοσκοπήσεις στην τρίτη θέση με περαιτέρω τάσεις ανόδου. 

V. Πόσο απειλεί την Ευρώπη η αναβίωση των ακροδεξιών μορφωμάτων;

  

Οι εποχές που ζούμε είναι οριακές. Οι διάφορες εθνικοσοσιαλιστικές ομάδες και παραφυάδες προετοιμάζονται επί δεκαετίες για να δράσουν κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η βαθειά οικονομική κρίση αποτελεί μοναδική ευκαιρία για εκείνους ώστε να αναδυθούν ως οι μοναδικοί αμύντορες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Επιπρόσθετα, η συνεχής ροή μεταναστών από τις αποικίες και τον 3^ο κόσμο, σε συνάρτηση με την αυξημένη εγκληματικότητα, την ανεργία και την πτώση του βιοτικού επιπέδου των Ευρωπαίων, δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την περαιτέρω διείσδυση και εδραίωση των εθνικοσοσιαλιστών στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Επιδιώκουν, για άλλη μία φορά, να αλώσουν την Ευρώπη εκ των έσω, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που παρέχουν τα δημοκρατικά καθεστώτα προς ίδιον όφελος. Εάν τα καταφέρουν, τότε, αναπόφευκτα, η Ευρωπαϊκή Ήπειρος θα οδηγηθεί σε έναν ακόμη πόλεμο, με απροσδιόριστες προεκτάσεις, ίσως παγκόσμιες. Ο χρόνος θα δείξει εάν τελικά η ιστορία επαναληφθεί ή εάν αποδειχτεί τελικά μία κακόγουστη φάρσα της.

VI. Συμπεράσματα

Όπως διαπιστώσαμε η οικονομική κρίση ήταν η πρόφαση για την άνθιση και τη διάδοση ακραίων κομματικών σχηματισμών εθνικοσοσιαλιστικής κατευθύνσεως στην Ελλάδα, τη Γαλλία και την Ευρώπη. Φυσικά και η ύφεση συνέβαλλε τα μέγιστα στην εξάπλωσή τους, όμως οι ίδιοι είχαν φροντίσει να εκμεταλλευτούν στο έπακρο το δημοκρατικό περιβάλλον ώστε να οργανώσουν τη στρατηγική τους. Εξάλλου, η διαχρονική διαφθορά των κομμάτων εξουσίας και η συνεχιζόμενη μαζική μετανάστευση στο πλαίσιο των ανοιχτών κοινωνιών, τροφοδότησε την πολεμική τους σε μεγάλο βαθμό, όντες οι ίδιοι ευρωσκεπτικιστές και αντίθετοι στον πολυπολιτισμό. Εξάλλου, οι ίδιοι ξεκαθαρίζουν πως στη βάση της κοσμοθέασής τους είναι η συγκρότηση ενός ευρυτάτου μετώπου από τα λευκά ευρωπαϊκά έθνη εναντίον της εισβολής (όπως τη χαρακτηρίζουν) των αφροασιατών στις χώρες τους. Να τονίσουμε εδώ ότι δεν είναι παράλογος ο συλλογισμός από την υπέρογκη συσσώρευση μεταναστών στην Ευρώπη. Αυτό που είναι παράλογο και κατακριτέο είναι η πρόταση για τη λύση του προβλήματος που προκρίνουν αυτοί οι κομματικοί σχηματισμοί, οι ομάδες και οι υπο-ομάδες των.

Παράρτημα

Με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από κάποιο μέλος της Χρυσής Αυγής, θεώρησα σκόπιμο να προχωρήσω σε μία σκιαγράφηση της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας (πρόκειται για το ένα άκρο) και την εξάπλωσή της στην Ελλάδα. Το παράρτημα θα έχει δύο ενότητες. Στην πρώτη θα παρατεθεί η εταιρεία της Θούλης, η ιδεολογία της και η σύνδεσή της με το Γερμανικό Κόμμα Εργατών των Άντον Ντέξλερ και Καρλ Χάρερ. Πρόκειται για το κόμμα στο οποίο προσχώρησε ο Χίτλερ, το οποίο μετασχημάτισε στο NSDAP. Στη δεύτερη ενότητα (την οποία έχω παρουσιάσει και παλαιότερα) θα εξεταστούν οι εθνικοσοσιαλιστικές παραφυάδες σε Ελλάδα και Κύπρο.

Εταιρεία της Θούλης - Ιδεολογία της - Κόμμα Εργατών

Προς το τέλος του 1917 ο Ρούντολφ Φον Σεμπόντετορφ ίδρυσε την εταιρεία στην πόλη του Μονάχου, η οποία αποτελούσε ήδη κατά τη διάρκεια του πολέμου σημαντικό κέντρο της εθνικιστικής δραστηριότητας του Παγγερμανικού Συνδέσμου (Alldeutscher Verband). Στα μέλη της εταιρείας ανήκαν και δικηγόροι, δικαστές, πανεπιστημιακοί καθηγητές, αστυνομικοί, αριστοκράτες, γιατροί, όπως επίσης και πλούσιοι επιχειρηματίες. Εξωτερικά η εταιρεία παρουσιαζόταν ως "ομάδα μελέτης της γερμανικής αρχαιότητας", στην πραγματικότητα όμως ήταν μια βαυαρική οργάνωση του Γερμανικού Τάγματος, εσωτερικά οργανωμένη με μασονικά πρότυπα. Η Εταιρεία της Θούλης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως συνωμοτικός μυστικός σύνδεσμος ρατσιστικής και ειδικότερα αντισημιτικής φύσεως. Ο σκοπός του συνδέσμου ήταν η απόκτηση πολιτικής δύναμης και η διάδοση ρατσιστικής προπαγάνδας μέσω της στρατολόγησης όσο το δυνατόν περισσότερων μελών με επιρροή στην κοινωνία. Στην ακμή της η εταιρεία είχε πιθανώς μόνο λίγες εκατοντάδες μέλη, τα οποία όμως είχαν αξιόλογη κοινωνική επιρροή.

Η ρατσιστική ιδεολογία της Εταιρείας της Θούλης ήταν εμπνευσμένη από την αριοσοφία του Γκουίντο Φον Λιστ (μέλος του Γερμανικού Τάγματος). Στην ιδεολογία αυτή βασίστηκε και ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ (μέλος της εταιρείας, αργότερα εθνικοσοσιαλιστής πολιτικός) στο περίφημο βιβλίο του "Μύθος του 20ού αιώνα" ("Mythus des Zwanzigsten Jahrhunderts"). Ως έμβλημα της εταιρείας ορίστηκε ο αγκυλωτός σταυρός με φωτοστέφανο, πίσω από σπαθί. Ο αγκυλωτός σταυρός ήταν στη Γερμανία της εποχής εκείνης ήδη χαρακτηριστικό σύμβολο εθνικισμού και αντισημιτισμού.

Τα μέλη της εταιρείας Άντον Ντρέξλερ και Καρλ Χάρερ ίδρυσαν τον Ιανουάριο του 1919 το Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (DAP, το κατοπινό NSDAP). Μέσω του νέου αυτού κόμματος η εταιρεία είχε σκοπό να βρει οπαδούς και μεταξύ των Γερμανών εργατών. Τον Σεπτέμβριο του 1919 ο Αδόλφος Χίτλερ πήγε για πρώτη φορά σε συνεδρίαση του μικρού ακόμη κόμματος, στο οποίο προσχώρησε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους. Τον Ιούλιο του 1921 έγινε πρόεδρος του -στο μεταξύ μετονομασμένου σε NSDAP- κόμματος.

Η ιδρυτική ιστορία του DAP και το γεγονός ότι προεξέχοντα μέλη της Εταιρείας της Θούλης εμφανίστηκαν αργότερα και στο NSDAP δείχνει με ποιον τρόπο πέρασαν βασικά ιδεολογικά στοιχεία της Εταιρείας στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Τα μέλη αυτά ήταν μεταξύ άλλων οι Ντίτριχ Έκαρτ, Ρούντολφ Ες, Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, Γιούλιους Στράιχερ και Χανς Φρανκ. Επίσης, ο ιδρυτής του DAP, Άντον Ντρέξλερ, ήταν αυτός που έπεισε τον Χίτλερ να χρησιμοποιήσει τον αγκυλωτό σταυρό (Σβάστικα) ως έμβλημα του NSDAP.

(Τα στοιχεία έχουν παρθεί από τη Wikipedia αφού διασταυρώθηκαν)

Εθνικοσοσιαλιστικές παραφυάδες σε Ελλάδα και Κύπρο

Παρακάτω παραθέτω μία μικρή έρευνα που έκανα σχετικά με εθνικοσοσιαλιστικές παραφυάδες στην Ελλάδα και την Κύπρο, πέραν της Χρυσής Αυγής. Όσοι πιστεύουν ότι οι μοναδικοί ναζιστές (έστω και κεκαλυμμένοι) στη χώρα μας είναι το κόμμα της Χρυσής Αυγής, απλά θα εκπλαγούν.

Οι ιστοσελίδες που παρατίθενται είναι ενδεικτικές. Υπάρχουν και άλλες.

http://ristorante-verona.blogspot.gr

Του Αριστοτέλη Καλέντζη, ο οποίος είχε  καταδικαστεί για 12 έτη και είχε φυλακιστεί λόγωι ακροδεξιάς τρομοκρατίας (ανατινάξεις, κατοχή εκρηκτικών).

http://sshellas88.wordpress.com/2012/10/22/αριστοτέλης-καλέντζης-η-μαύρη-βίβλος

Ο ίδιος ο Καλέντζης θεωρεί ότι τον κατέδωσε ο Κώστας Πλεύρης.

http://sshellas88.wordpress.com

Εδώ η κεντρική σελίδα της ναζιστικής ιστοσελίδας. Hellenic και pride και ss δεν συμβαδίζουν, αλλά για ορισμένους αμετανόητους φαίνεται πως ταυτίζονται.

http://www.armahellas.com

Έχουν αποκοπεί από τη Χρυσή Αυγή διότι θεωρούν ότι πρόδωσε τα Εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη.

http://mavroskrinos.blogspot.gr

Ο Μαύρος Κρίνος είναι μία ομάδα από άτομα που εγκατέλειψαν, και αυτοί, τη Χρυσή Αυγή και διάφορους άλλους Εθνικοσοσιαλιστές που δεν έχουν ενταχθεί ποτέ σε αυτή. Έχουν σχέσεις με τον Καλέντζη και πιστεύεται ότι διευθύνονται τόσο από εκείνον όσο και από τον Αντώνη (Περίανδρο) Ανδρουτσόπουλο (Καταζητείτο από 1998 για τη δολοφονική απόπειρα στον φοιτητή ιατρικής Κουσουρή, παραδόθηκε το 2006, δικάστηκε, καταδικάστηκε, σε δεύτερο βαθμό μετριάστηκε η ποινή του και στα τέλη του 2011 αποφυλακίστηκε, σύμφωνα με πληροφορίες –οι οποίες δεν έχουν διασταυρωθεί- τον «έδωσαν» μέσα από τη Χρυσή Αυγή). Είναι θαυμαστές του Γκρέγκορ Στράσε, ο οποίος κινείτο στα αριστερά του NSDAP (είχε αναπτύξει μία ιδιάζουσα αντικαπιταλιστική, επαναστατική σοσιαλιστική οπτική, αλλά με αντισημιτικά και αντιμαρξιστικά χαρακτηριστικά). Ο ίδιος είχε συμφωνήσει με τον πρόεδρο Χίντεμπουργκ και τον στρατηγό Σλάϊχερ το 1932 να οριστεί ως αντικαγκελάριος, σε μία προσπάθεια του γερμανού προέδρου να διασπάσει (ο Στράσε θα συσπείρωνε την αριστερή πτέρυγα του κόμματος με σκοπό να αποκοπεί) το NSDAP (ο Χίντεμπουργκ αποστρέφονταν τον Χίτλερ και το κόμμα του με την ιδεολογία του). Ο Χίτλερ το έμαθε και τον έβαλε να παραιτηθεί ενώ τον Ιούνιο του 1934, κατά τη διάρκεια της «Νύχτας των μεγάλων μαχαιριών» τον καθάρισε, όπως έβγαλε από τη μέση την ηγεσία των S.A και τον ίδιο τον επικεφαλής τους Έρνστ Ρεμ, καθώς και άλλους «ενοχλητικούς».

http://sshellas88.wordpress.com/2012/10/24/περιοδικό-crash-1998-συνέντευξη-περίανδρος-α

Ύμνοι στον Περίανδρο από ιστοσελίδα του χώρου.

http://asyndesmos.blogspot.gr/p/blog-page_23.html

Ο Ανδρουτσόπουλος κατηγορεί τη Χρυσή Αυγή.

http://asyndesmos.blogspot.gr

Η αρχική σελίδα της παραπάνω ιστοσελίδας, που είναι μία από τα ίδια.

http://sasitis.blogspot.com

Κυρίως εθνικιστές με εθνικοσοσιαλίζουσες τάσεις.

http://edikcyprus.blogspot.gr

Κεκαλυμμένοι Κύπριοι Εθνικοσοσιαλιστές.

http://ethnikolaikometwpo.blogspot.gr

Πρόκειται για τη Χρυσή Αυγή της Κύπρου. Ιδρύθηκε από τη Χρυσή Αυγή, διευθύνεται από αυτήν, πρόκειται, στην ουσία, για μαριονέτα της.

Επίσης ο Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος έχει ιδρύσει μία νέα ομάδα που αυτοαποκαλούνται Ανεξάρτητοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές ή με συντομογραφία: (Α.Μ.Ε). Κάτι σαν τα ΑΜΕΑ του εθνικοσοσιαλισμού. Λέγεται, ακόμη (δεν το έχω διασταυρώσει και το μεταφέρω με επιφύλαξη), ότι ο Αστέριος Χάμος του Ελληνικού Πατριωτικού Συνδέσμου της Λάρισας ξυλοκοπήθηκε από τους Χρυσαυγίτες επειδή σκόπευε να δώσει βήμα στον Περίανδρο. 

  

  

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.   Γιάννης Ηλία Κολοβός, (2008), Το τέλος μιας ουτοπίας, η κατάρρευση των πολυπολιτισμικών   κοινωνιών στην Δυτική Ευρώπη, Αθήνα: Πελασγός.
2.          Γιάννης Βούλγαρης, (2008), Η Ελλάδα από τη μεταπολίτευση στην παγκοσμιοποίηση, Αθήνα: Πόλις.
    3. Heinrich A. Winkler, (2011), Βαϊμάρη Η ανάπηρη δημοκρατία, Μετάφραση: Άντζη Σαλταμπάση, Αθήνα: Πόλις.
    4.    Μαρίν Λεπέν, (2013), “Η εξωτερική πολιτική της Γαλλίας, όπως τη βλέπει η Μαρίν Λεπέν” στο infognomonpolitics.blogspot.gr, Μετάφραση: Κριστιάν, (6/1/2013), 6/1/2013 http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/01/blog-post_4959.html#more.