Ηθική και Δεοντολογία στα Μ.Μ.Ε

Την δημοσιογραφική δεοντολογία και συνακόλουθα την ηθική τις θεωρώ ως το Α και το Ω της δημοσιογραφίας. Όμως, πείτε μου πόσοι από τους κανόνες που έχουν πλειστάκις αναφερθεί στα πάσης φύσεως εκπαιδευτικά βίντεο, τηρούνται από την πλειοψηφία των δημοσιογράφων.

Προσωπικά, τείνω να πιστέψω ότι έχει εκλείψει η ανεξάρτητη δημοσιογραφική έρευνα. Η παραγωγή των ειδήσεων κινείται στη σφαίρα  των ιδιοτελών συμφερόντων εξυπηρετώντας συγκεκριμένους σκοπούς. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η δημοσιογραφία είναι στρατευμένη. Οι ορολογίες, οι κανόνες, οι δεοντολογικοί κώδικες που καθορίζονται από τις εκάστοτε δημοσιογραφικές ενώσεις υπάρχουν, ακριβώς, για να εξυπηρετούν τις σκοπιμότητες, οι οποίες, έτσι, καλύπτονται υπό ενός ηθικού μανδύου` για τα μάτια του κόσμου, δηλαδή, ενδύονται την ηθικότητα. Κατά τα άλλα, σχεδόν πάντοτε καταφέρνουν να μεταχειρίζονται τους εν λόγωι κανόνες ως λάστιχο, ερμηνεύοντας τους κατά το δοκούν με σκοπό να επιβάλλουν την παραπληροφόρηση.

Ο τρόπος τους, τώρα, συνίσταται σε μία περίτεχνη αντιστροφή των εννοιών και των συμπερασμάτων που εξάγονται από τα γεγονότα (με τη χρησιμοποίηση του λόγου, του ήχου και της εικόνας σε ένα διαδραστικό περιβάλλον) ώστε να καταλήξει ο μέσος αναγνώστης, τηλεθεατής κ.λ.π στην άποψη που θέλουν να προβάλλουν. Ενδεικτικά παραδείγματα ήταν ο βουτηγμένος στο πετρέλαιο κορμοράνος στον πόλεμο του κόλπου, η μονοδιάστατη παρουσίαση των διαφόρων πολέμων και επεμβάσεων, οι διάφορες πορτοκαλί επαναστάσεις, η αραβική άνοιξη (κινήματα των social media). Όλα τα παραπάνω έχουν την ίδια λογική με τον «Δίκαιο Πόλεμο» (Usdum bellum), ορολογία που εισήγαγαν οι Ρωμαίοι μεταχειριζόμενοι άριστα τον ρόλο του θύματος (η Ρώμη έγινε αυτοκρατορία δίχως να διεξάγει ούτε έναν επεκτατικό πόλεμο, πάντα την καλούσαν άλλοι).

Όσο για τις κουτσομπολίστικες ειδήσεις, αυτές εντάσσονται στον άξονα της αποχαύνωσης του κοινού, ενώ λειτουργούν συμπληρωματικά στο να τροφοδοτούν αχρείαστες ανάγκες και να προβάλλουν ψεύτικα είδωλα.

Η Ηθική πέθανε, ζήτω η νέα «Ηθική».