Επικοινωνητής

Ι. Εισαγωγή Τα μοντέλα επικοινωνίας είναι μηχανισμοί μέσω των οποίων λαμβάνει χώρα η διεργασία μετάδοσης και ανταλλαγής μηνυμάτων. Υπάρχουν διάφορα τέτοια μοντέλα. Από αυτά θα επιλέξουμε δύο για τις ανάγκες της εργασίας μας που αναφέρεται στην επεξήγηση της επικοινωνιακής διαδικασίας που αναπτύσσεται στην ταινία μικρού μήκους «Τζαφάρ» της Νάνσυ Σπετσιώτη. Το πρώτο είναι το μοντέλο των Shannon και Weaver ( Fiske , 1992: 13), ενώ το δεύτερο εκείνο του Newcomb ( Fiske , 1992: 42). Αφού αναλύσουμε την ταινία με βάση το καθένα από αυτά, στη συνέχεια θα προχωρήσουμε σε σύγκριση τους με σκοπό την ανάδειξη εκείνου που ανταποκρίνεται καλλίτερα στην επικοινώνηση του μηνύματος που εκπέμπεται από την ταινία. II . Η εφαρμογή του μοντέλου των Shannon και Weaver στην ταινία Το μοντέλο αυτό συνιστά μία γραμμική διαδικασία επικοινωνίας ( Fiske , 1992: 13) που περιλαμβάνει τον πομπό (πηγή του σήματος) ο οποίος μεταδίδει μέσα από ένα κανάλι προς τον δέκτη, αναζητώντας, αφεν

Ι. Εισαγωγή Η παγκοσμιοποίηση είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο. Έναν ορισμό της δίνει το Βικιλεξικό που την προσδιορίζει ως την ιστορική εξέλιξη των τελευταίων δύο δεκαετιών, η οποία οδηγεί σε μία διαρκώς αυξανόμενη αλληλεξάρτηση μεταξύ των κρατών` Σε πρώτο στάδιο μέσω της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας ενώ στη συνέχεια περνά σε τεχνολογικό και πολιτισμικό επίπεδο (Βικιλεξικό, 07/04/2013: http://el.wiktionary.org). Βεβαίως, να σημειώσουμε ότι στην ακαδημαϊκή κοινότητα δεν έχουν καταλήξει σε κοινά αποδεκτό όρο που να εκφράζει την έννοια της παγκοσμιοποίησης στο σύνολό της ( David Held , 2004: 19). Με το παρόν, αφενός μεν θα επιχειρήσουμε να ενσκήψουμε στην οικονομική της διάσταση και την ευθύνη της στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, αφετέρου δε θα ερευνήσουμε τον ρόλο της στον επαναπροσδιορισμό του εθνικού στην εποχή μας, σε σχέση όμως με τη διεθνοποιημένη οικονομική πρακτική της. ΙΙ. Οικονομική Παγκοσμιοποίηση και Χρηματοπιστωτική κρίση Στις ημέρες μας οι οικο

Στα πλαίσια της ενασχολήσεως του ιστολογίου με τις διεθνείς σχέσεις παραθέτουμε πιο κάτω μία σοβαρή ανάλυση του Stephen F. Cohen (με ελληνική μετάφραση από τον Παντελή Καρύκα για λογαριασμό του defence-point) για το ουκρανικό που ακυρώνει τις δυτικές υστερικές ανοησίες αναφορικά με τη δαιμονοποίηση του Ρώσου προέδρου. Όπως θεωρούνται υπερβολικές οι αιτιάσεις των φιλορώσων για την συνολική ενοχοποίηση της Δύσης και οι προσδοκίες τους για το "Ξανθό Γένος", κατά το ίδιο σκεπτικό είναι κενές περιεχομένου οι αντίστοιχες μεσσιανικές κατηγορίες των δυτικών σχετικά με τη Ρωσία (για παράδειγμα η βλακώδης αντιστοίχιση του Πούτιν με τον Χίτλερ, όπως παλαιότερα του Σαντάμ με τον γερμανό δικτάτορα).  Τα πράγματα στην Ουκρανία είναι ξεκάθαρα. Πρόκειται για ένα επικίνδυνο γεωπολιτικό παιχνίδι, το οποίο έχει ως αφετηρία τον αμερικανικό αντιπερισπασμό στο μαλακό ρωσικό υπογάστριο, έπειτα από το άκομψο άδειασμα τους στη Συρία (πήγε να τους παρασύρει σε επέμβαση η Τουρκία μ